ثر عصب واگ روی دستگاههای گردش خون و تنفس در خرگوش

هدف از انجام آزمایش مطالعه اثر عصب واگ روی دستگاههای گردش خون و تنفس قبل از قطع عصب واگ و نیز اثر تحریک قسمت مرکزی این عصب در ناحیه گردن و شکم روی دستگاههای مزبور می باشد. برای انجام این کار چهل و پنج خرگوش که وزنشان بین 1 تا 5ˆ1 کیلوگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن بیهوش گردیدند. فشار سرخرگی، فشار وریدی مرکزی و تنفس روی یک پلی گراف ثبت شد. در 30 خرگوش دو عصب واگ را در ناحیه گردن قطع کردیم. متوسط حرکات تنفسی در هر دقیقه قبل از قطع دو طرفی عصب واگ و بعد از قطع به ترتیب 8ˆ40 و 2ˆ40 بود (p>0.9) تعداد متوسط ضربان قلب قبل و بعد از قطع دو طرفی عصب واگ 6ˆ283 و 2ˆ282 بود. (p>0.9) متوسط فشار سیتولی قبل و بعد از قطع عصب 5ˆ99 و 5ˆ102 میلی متر جیوه گردید. (p 0.9) . فشار دیاستولی قبل و بعد از قطع عصب به ترتیب 1ˆ63 و 4ˆ64 میلی متر جیوه بود (p>0.8) این نتایج نشان میدهد که عصب واگ در خرگوش روی دستگاههای گردش خون و تنفس اثر تونیک قابل توجه ای ندارد. در پنج خرگوش ، قطع عصب واگ در ناحیه شکم، اثری کاملا" مشابه داشت . تحریک قسمت مرکزی عصب واگ در گردن سه اثر مشخص وابسته به شدت و فرکانس تحریک روی فشار سرخرگی ایجاد کرد. در زمان تحریک فشار سرخرگی کم یا زیاد یا اول کم و بعد زیاد میگردید. فشارخون وریدی مرکزی اغلب اوقات در زمان تحریک انتهای مرکزی عصب می شد. تنفس در زمان تحریک بعضی مواقع نامنظم و بیشتر اوقات قطع می گردید. آستانه تحریک تغییرات فشار سرخرگی نسبت به آستانه تحریک تغییرات تنفس پائین تر بود. تحریک انتهای مرکزی عصب واگ در ناحیه شکمی باعث تغییر بسیار جزئی در فشارخون سرخرگی گردید که رابطه ای با شدت تحریک نداشت . در تعدادی از خرگوش ها که فشار سرخرگی با تحریک انتهای مرکزی واگ بالا میرفت تزریق داخل وریدی آتروپین از افزایش فشار جلوگیری نکرده ولی تزریق داخل وریدی فنوکسی بنزامین (1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن اثر بالا رفتن فشارخون را از بین برد. پروپونولل تاثیری بر روی تغییرات بعلت تحریک عصب واگ نداشت .